4. Uhyggelege detaljskildringar

• Les eller lytt til den første strofa av diktet «Likfunn».
  

  

  Du må ha javascript og Flash for å sjå dette innhaldet

  Likfunn
  
  So fann dei han Ole Johan,
  langt burte i Håsteins-hagen.
  Der låg han og rotna og brann,
  med solsteiken rett i magen.
  Og magen var grøn og blå,
  av steinklaka gorr og slim,
  Og flugor og kvitmakk små,
  aula i yrjande stim.
  
  Spyfluge grøn og feit,
  la sine egg i skinne‘,
  og ålkvite småmakkar beit
  seg gangar og hol derinne.
  Ei rotte stakk tranten ut,
  – kva svarten som no var å sjå?
  Ho var som ein blodgorra klut,
  med blankslimut hale på.
  
  Og augo hans Ole Johan,
  var berre ei slimut glye
  som nedover kinnet rann,
  so sleip som ei slimut spye.
  Og nasa eit blodraud sår,
  der beinpipa lyste bleik.
  - For rotta ho var der i går,
  og åt seg so feit som ei steik.
  
  Og lippa for kjøt var rein,
  og gliste med kvasse tenner,
  som illkvite stakk og skein,
  som marssol på frosne fenner.
  Og teven stod tjukk ikring,
  denne blaute, flytande kropp,
  og kråka sat rundt i ring,
  og skratta med høge hopp.
  
  So tok dei han Ole Johan,
  og la han på fire påla.
  So bar dei han fire mann,
  med‘ kråkene skratta og skråla
  Mykje tå skrotten flaut vekk,
  og mykje kvarv burt som eim,
  og mykje i spyfluga gjekk,
  men beina kom heile heim.
  
  Jakob Sande
  
  
• I kva for sjangrar kan de forvente å møte uhyggelege detaljar? Diskuter.
• Finst det noko som er så uhyggeleg at ein ikkje bør skrive om det? Diskuter.